Het verhaal van: Cees & Olga van Dongen

[Cees] En ik heb er helemaal geen last van. Zo moeilijk als het voor Olga is, zo makkelijk misschien wel voor mij. Ik heb allerlei projecten die ik alleen of met z’n tweeën kan doen. De eerst lockdown heb ik het huis van mijn dochter mogen verbouwen. Ik scharrel wat in onze moestuin, ben een ochtend in de week aan het tuinieren bij iemand die dat zelf niet meer kan, ik lees graag en heb deze winter onze eigen zolder eens flink onder handen genomen.

Genieten van de kleine dingen

[Olga] De tweede lockdown kom ik beter door. Het lukt om te genieten van de kleine dingen die er wel zijn. Zo ontzorgen we onze kinderen door de kleinkinderen twee dagen per week onderwijs te geven bij ons in huis. Dat brengt een hoop gezelligheid met zich mee. Cees helpt als er vragen zijn en ik maak een heerlijke lunch en verwen ze tussendoor stiekem een beetje. Daarnaast start ik de dag met een wandeling, help ik mijn zus een paar ochtenden, mag ik voor boekwinkel de Rank recensies schrijven en ben ik begonnen met het beoordelen van nieuwe boeken voor de Brancheorganisatie van het Christelijke Boek.

Geestkrachtig

[Olga] Misschien ben ik ook wel anders gaan denken in deze tweede lockdown. We leven meer met de dag, kijken niet teveel vooruit. In een museum in Veenhuizen zochten Cees en ik twee kopjes uit met een persoonlijke tekst erop, voor mij het woord ‘Geestkrachtig’. Ik merk dat ik veel geestkracht heb en ervaar door mijn geloof. Ik voel me daardoor nooit alleen en heb veel vertrouwen. Ik blijf lang overeind, ik ben wat klein dus vang misschien ook minder wind. Daarin lijk ik op mijn oma. Zij werkte voor het Leger des Heils en stond onder alle omstandigheden altijd voor anderen klaar.

Zorg en vlijt

[Cees] Op de gevel van de boerderij van mijn opa in Brabant stonden de woorden ‘Zorg en Vlijt’. Ik kwam er veel toen ik jong was en deze woorden hebben mij gevormd. Ik haal daar kracht uit. Ik probeer bezig te blijven en mijzelf doelen te stellen. Je raadt het al, deze tekst staat op het kopje dat ik uitgekozen heb in het museum. Bij elk kopje koffie word ik herinnerd aan deze mooie woorden. Door ons aan de maatregelen te houden zorgen we voor elkaar. We zijn ook niet bang, wel voorzichtig. Niets is voor altijd. Er komt altijd een nieuw tijd en ondertussen mogen we blijven genieten.

En als de coronacrisis voorbij is…

[Cees en Olga] Dan hopen we dat we met elkaar iets geleerd hebben. Dat we de aarde te leen hebben en er als goede rentmeesters voor moeten blijven zorgen om volgende rampen te voorkomen. Alleen dan kunnen we blijven genieten en leven vanuit geloof, hoop en liefde. Waarbij de liefde voor elkaar altijd overwint!